ΤΟ ΖΙΖΑΝΙΟ

Τα πρώτα μου 38 χρόνια τα έζησα στο πατρικό μου λίγο έξω από το Μαρούσι.
Από ότι μου έλεγαν οι παλαιότεροι και από ότι θυμάμαι η περιοχή ήταν σαν χωριό.
Ηταν σαν χωριό ???
Σήμερα μετά από 41 χρόνια, η περιοχή που έμενα με τις τόσες οικοδομικές παρεμβάσεις και ανάπτυξη, παραμένει <<χωριό>>.
(Περίεργο ???)
Ενα χωριό στο Μαρούσι. Ποιός το πιστεύει.
Μπορώ να πω ότι μου αρέσει που έμεινε σχεδόν αναλοίωτος ο χώρος. Μου θυμίζει τα χρόνια που έζησα εκεί.

Το θέμα μου όμως δεν είναι το Μαρούσι αλλά το <<χωριό>>.
Σε αυτό το χωριό λοιπόν είδα πολλά είδη καλιεργούμενων και <<άγριων>> φυτών.
Είχα δεί και την μολόχα. (Ετσι την ονομάζουμε στο <<χωριό>> μου)
Ενα φυτό <<ζιζάνιο>> το οποίο πάντα εξολοθρευόταν μέσα από τις καλιέργειες κυρίως, δίνοντάς το σαν τροφή σε ζώα.
Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν μου έκανε εντύπωση σαν φυτό.
Φέτος έξω από την αυλοπορτά μου (στα Σπάτα πλέον) φύτρωσε το <<ζιζάνιο>>.
Δεν του έδωσα καν σημασία, ούτε το έκοψα για να καθαρίσει ο χώρος.

Αυτό που είδα σε λίγο καιρό ήταν έκπληξη για μένα.
Δεν θυμάμαι να το είχα ξαναδεί.

Ανθος.

Η μολόχα όμορφη με ένα άνθος βιολετί και μέλισσες επάνω της να το διασκεδάζουν.


Το σούρουπο το άνθος της έκλεινε λες και ήθελε να προστατευθεί απο κάτι..


Δεν ξέρω αν το φυτό αυτό έχει μελισσοκομική αξία, απλά με ενθουσίασε.
Ισως η ενασχόληση μου με τις μέλισσες να με έκανε να το παρατηρήσω.
Δεν περίμενα ποτέ ότι ότι θα δώ την μολόχα από αυτή την οπτική γωνία.

Τελικά το <<ζιζάνιο>> είναι πολύ όμορφο.

Για το <<χωριό>> ίσως τα πούμε μια άλλη φορά.