Παρασκευή 27 Ιουνίου 2008

Αυτό είναι ζωή!!!

Καλοκαίρι!!!
Τι ωραία που ακούγεται.

Το πρωί στην παραλία με ένα ελαφρό αεράκι και το φραπέ, δροσερό-δροσερό, να σου κάνει παρέα.
Παιγνίδια με τη θάλασσα, τα κυματάκια να σκάνε ελαφρά πάνω στην άμμο και εσυ να χαζεύεις γύρω σου, χωρίς να έχεις έννοια για τίποτα.

Τι ωραίο πράγμα!!!

Το μεσημέρι, κάτω από μια σκιά, στο μικρό τραπεζάκι, να σου έρχονται οι μαριδούλες, τα οστρακοειδή, το χταποδάκι η σαλατούλα και το 500άρι με την παγωμένη μπύρα.

Πω-πώ!!!
Αυτό είναι ζωή!!!

Το βραδάκι, αφού έχω γυρίσει σπίτι και μετά από τόση «κούραση», λες.....


΄΄δε πίνω μια μπύρα ακόμα΄΄.
΄΄Να κάνω και την βόλτα μου στα μελισσάκια΄΄.


(Φυσικά η θερμοκρασία παίζει στούς 35 βαθμούς.)

Χα-Χά.



Απ΄ότι βλέπω, όλες έχουν βγεί στο μπαλκόνι και απολαμβάνουν την μπύρα τους.


΄΄Εμ, βέβαια με τέτοια ζέστη νυχτιάτικα τι ήθελες να κάνουν?΄΄



Ρέ μπάς και θέλουν κανένα πάτωμα να ανασάνουν?

Εσείς τι λέτε???

(Τα γεγονότα δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα, εκτός από τα βραδυνά, εφ΄όσον τα πρωινά, μου είναι αδύνατον να ξυπνήσω νωρίς και τα μεσημέρια αυτή την περίοδο δουλεύω μέχρι τις 10 και μισή το βράδυ)

Κυριακή 22 Ιουνίου 2008

Πρωινό ....ξύπνημα.

Πολλές φορές τις νύχτες ξυπνάω για να πιω νερό όπως αρκετός κόσμος πιστεύω ότι κάνει.
Ξημερώματα Σαββάτου λοιπόν κατά τις πέντε και μισή σηκώθηκα να πιώ λίγο νερό.
Η ατμόσφαιρα καθαρή από θορύβους, αρκετή ησυχία εκτός από ένα γνώριμο βουητό.

Βγήκα έξω να δω τι γίνεται.

Οι μέλισσες λοιπόν ξεκινούσαν την δουλειά τους, πρίν ακόμα φανεί ο ήλιος, με έναν ιδιαίτερο τρόπο.
Έβγαιναν από την κυψέλη, περπατούσαν κατακόρυφα πάνω της και μετά πέταγαν.
Ήταν διαφορετικό το σκηνικό απ΄ότι είχα συνηθίσει και στάθηκα να το χαζέψω.

Αστραπιαία άκουσα ένα βζζζζτ και αισθάνθηκα ένα πόνο στην άκρη της μύτης μου.

ΜΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ????
Τι σας έκανα ρε παιδιά?
Απομακρύνθηκα κακήν κακώς και με τον πόνο στη μύτη να δυναμώνει.

"Πάει η μέρα σήμερα" είπα.
"Αφού το πρωινό ξύπνημα δεν το σηκώνεις, τι το θές?"
(και αυτή η ρημάδα, στη μύτη βρήκε να μου την κάνει?)

Αυτό δεν ήταν πρωινό ξύπνημα, αλλά πρωινό ....τσίμπημα.

Είχα και μια νύστα!!!

Θα τα πούμε ξανά όταν ξυπνήσω.

Παρασκευή 20 Ιουνίου 2008

Μια φορά κι ένα καιρό.

Μια φορά κι ένα καιρό
ξύπνησα στις 5 η ώρα.

Απο τότε και για 50 μέρες με πήρε ο ύπνος.

Ξύπνα ρεεεεεέ........

Η αλήθεια είναι ότι έπεσαν πολλά πράγματα στο κεφάλι μου απότομα, η κούραση μεγάλη και τίποτα να μην πηγαίνει καλά.
Η παραμέληση των μελισσών ήταν αναπόφεκτη.
Αυτά συμβαίνουν, τι να κάνουμε.

Ας επισκεπτούμε λοιπόν το μελισσοκομείο στο Μαραθώνα.

Τι να δώ φίλοι μου.
Χάλια μαύρα.
Απογοήτευση.

Η βασίλισσα που έκανα παιγνίδια γύρω-γύρω απο την κυψέλη τελικά αντικαταστάθηκε απο κάποια άλλη.
΄΄Εντάξει΄΄, λέω.
Μικρή η ζημιά.

Προχωρώ σ΄ αυτό που είχε μείνει απο βασίλισσα να δω τι έγινε, ΄΄με την σκέψη του ενός λεπτού΄΄.

Ωραίααααα!!!!!!

Η σκέψη του ενός λεπτού δεν απέδωσε τίποτα.
(Φίλε μου μην σκέπτεσαι τόσο πολύ, θα πάθεις τίποτα.)

Προφανώς τα βασσιλοκελιά (κλειστά) είχαν πεθαμένες νύμφες και το αποτέλεσμα ήταν ένα αρρενοτόκο μελίσσι.
(Ακόμη μια εμπειρία!!!!)

΄΄Θα κάνω βασσιλοτροφία .΄΄ σκέπτομαι.
Ήδη έχω βάλει την jenter για χτίσιμο στα Σπάτα εδώ και καιρό αν και στην αρχή ούτε που την είχαν ακουμπήσει, πιστεύω τώρα να είναι έτοιμη.

(Για τα υπόλοιπα μελίσσια του Μαραθώνα δεν χρειάζεται να πω πολλά.
Καταλαβαίνετε ότι απλά, ζούν για τον εαυτό τους.)

Ουυπςς.

Οι μελισσούλες, όχι μόνο την έχτισαν αλλά την γέμισαν και μέλια.
Δεν πειράζει, θα βάλω την βασίλισσα μέσα και είμαι σίγουρος ότι θα βγάλουν τα μέλια για να γεννήσει.
(Πάλι λάθος έκανα)

Τρείς μέρες την είχα μέσα την κακομοίρα αλλά δεν έγινε τίποτα.
Την άφησα ελεύθερη και έβγαλα την jenter έξω να την αδειάσουν οι μέλισσες από τις γύρω κυψέλες.

Την πρώτη μισή ώρα δεν είχε πλησιάσει καμία.
Μετά από λίγο ήρθαν μερικές.

Ύστερα ο πανικός.

Πηγαινοερχόντουσαν σαν τρελές.

Δυστυχώς έπρεπε να φύγω και αν επακολούθησε κάποια λεηλασία, δεν το γνωρίζω.

Την επόμενη μέρα είδα ότι το πλαίσιο ήταν καθαρό από μέλια.

Μέχρι και το κερί άρχισαν να παίρνουν.

Είδα και κάποιες μέλισσες πεθαμένες, μέσα στα κελιά, μάλλον λόγω του ανταγωνισμού.
(θα έλεγα πισώπλατα μαχαιρώματα)

Το μόνο πού μένει τώρα είναι να ξαναβάλω την βασίλισσα μέσα και αυτή την φορά να τοποθετήσω το πλαίσιο στο κέντρο της γονοφωλιάς και όχι στην άκρη όπως έκανα πρίν. (πιστεύω ότι ήταν λάθος και αυτό)

Κατά τα άλλα αυτό που με παρηγορεί είναι ότι τουλάχιστον εδώ στα Σπάτα οι αφεσμοί της άνοιξης έγιναν σχεδόν 10άρια.
Φυσικά με μια σχετική φροντίδα.

Συμπέρασμα.

Όταν αφήνεις κάτι, σε αφήνει και εκείνο.

Παρασκευή 9 Μαΐου 2008

Εεεεεέ, μεγάλε.

Την περασμένη Κυριακή ξύπνησα πολύ νωρίς κατά τις 5 η ώρα (πράγμα σπάνιο για μένα).

Είχα σκοπό να πάω στο μελισσοκομείο μου, του Μαραθώνα να δω τι γίνεται εκεί μιας και ενα μήνα τώρα κυνηγάω αφεσμούς στα Σπάτα με αποτέλεσμα να μην μπορώ να κουνηθώ.

Πήρα το φραπέ παραμάσχαλα και ξεκίνησα.

Κίνηση στο δρόμο...... μηδέν.
Μα καλά που είναι όλοι?
Οταν ξεκίναγα στις 11, τα Σαβατοκύριακα πάντα είχα κίνηση στο δρόμο.

Εεεεεέ, μεγάλε, τι ώρα είπες ότι είναι?.......... πέντεεεε?

Μάλιστα .
Τώρα κατάλαβα!!!

Θυμήθηκα τα λόγια δυο ανθρώπων: <<Ζωή δεν είναι να ξυπνάς , να τρώς , να θέτεις πάλι!Ζωή ΄ναι να ΄σε ξυπνητός, όντε κοιμούνται οι άλλοι !!!>> ( Νομίζω ότι τον ξέρετε όλοι.)
(Τα λόγια του δεύτερου δεν θα τα αναφέρω γιατί θα θεωρηθεί διαφήμιση.)

Έφτασα και το πρώτο που άκουσα , ήταν ο χαρακτηριστικός <<θόρυβος>> απο μέλισσες πάνω στις αμυγδαλιές.

Μπααά?
Στις αμυγδαλιές?
Μα δεν υπάρχει άνθος.

Τέλως πάντων, προχώρησα μεσα στα χόρτα τα οποία είχαν φυτρώσει, δεξιά αριστερά και ξεπερνούσαν ακόμη και το ύψος μου (1.60) και έφτασα στις .....αγαπημένες μου!!!

Βρε, βρε.... όλες είναι εδώ.

Γυρνώντας γύρω είδα κι ένα όμορφο λουλουδάκι.

Λαδανιά το λένε απ΄ότι διάβασα αργότερα.

Πιο πέρα άλλο ένα φυτό που μου θύμισε χριστουγενιάτικο δένδρο.
Ελα, μεγάλε για δουλειά ήρθες, όχι εκδρομή.

Ωραίααα.

Ας δούμε τώρα τι έχει μείνει μέσα στις κυψέλες.
Ανοίγω τις πρώτες και βλέπω προς εκπληξή μου ότι υπήρχε αρκετός κόσμος μέσα τους.
Μα καλά , τι έγινε?
Οι σμηνουργία δεν έφτασε εδώ ακόμη?

Άρχισα να κοιτάω τα πλαίσια ένα-ένα.
Και φυσικά τα ανοιγμένα βασιλοκελιά υπήρχαν σε αφθονία.
Φαντάζομαι τι αφεσμοί θα έφυγαν κι απο εδώ.
Το μόνο που εύχομαι, είναι τους μισούς να τους έχει πιάσει κάποιος.
Καλά, θα μου πείτε, και τους άλλους μισούς?
Είπαμε φίλε μου.
Η διαιώνιση του είδους, μην τα θέλουμε και όλα δικά μας.
Άσε την φύση να κάνει το κουμάντο της.

Ωπ.... να και μια που χρειάζεται πλαίσιο, κάτσε να πάω να το φέρω.
....................................
....................................

Ρε μεγάλε, τι μυρίστηκες στις κυρήθρες και κάθησες?

Απτόητος ο όμορφος στρουμπουλός βομβίνος, ούτε που κουνήθηκε.
Τον άφησα εκεί, πήρα ενα πλαίσιο και συνέχισα.
..................................
..................................

Νάτοοοοο!!!!

Ένα μελίσσι χωρίς βασίλισσα.
Και τώρα τι κάνουμε?

Να κάνω εκτροφή?
Να το ενώσω με κάποιο άλλο?
Να βάλω κυρήθρα απο άλλο αν έχει γόνο?

Μετά απο πολύωρη σκέψη του ενος λεπτού αποφάσισα το τρίτο.

Εκείνη έχει κατάληλο γόνο?
Όχι δεν έχει.
Η άλλη έχει?
Μπάααα, τίποτα.
Για να δω κι εσένα.

Ώπα μεγάλε, βασιλοκελιά πρός εκκόλαπση!!!

Πήρα δυο και τα έβαλα στην κυψέλη.
Ωραία, λέω, καθαρίσαμε.

Αφού είχα καπακώσει την ορφανή και αφού έφτιαχνα την διπλανή της, πήρε το μάτι μου μια τρισχαριτωμένη να γυρνωβολάει.
Την παρακάλεσα να καθήσει στο χέρι μου (με πονηρό τρόπο) και αυτή το έκανε, οπότε κι εγώ της έβαλα το χρώμα της χρονιάς!!! (κόκκινο)
Καλή μου, να σε αφήσω τώρα να μπείς στη φωλιά σου, της είπα.

Αυτή όμως είχε τις αντιρήσεις της με αποτέλεσμα να απογειωθεί σαν αεριωθούμενο.

Την κυνηγούσα γύρω γύρω απο την κυψέλη ώσπου την έχασα.

Ααααα εδώ είσαι έ?

Νομίζεις ότι είμαι στην άλλη γωνία ε?
Τώρα σ΄έπιασα!!!

Ναι, σιγά μη την πιάσω.

Βαρέθηκα το κρυφτούλι, έτσι συνέχισα παρακάτω.
Θα δω το επόμενο Σαββατοκύριακο αν μπήκε μέσα.

Οι υπόλοιπες κυψέλες ήταν στα καλά τους.
Και γόνο βρήκα και νέες βασίλισσες βρήκα κι απ΄όλα.

Άντε να ανοίξω και την τελευταία να πηγαίνω σιγά-σιγά.

Ρε μεγάλε, τι είναι τούτος εδώ?
Ο μπουλντόζας?

Τον σκουντάω αλλά αυτός τίποτα.
Αγκιστρωμένος πάνω σε ένα κελί με γύρη, μου έκανε τον ψόφιο κοριό.
Μπράβο, λέω.
Απόχτησα κι αυτό που δεν θέλουν όλοι οι μελισσοκόμοι της Ελλάδας.
Το μικρό σκαθάρι της κυψέλης.

Τον ξεκόλησα με ζόρι κι εκείνος έδειξε να με κοιτάει περιφρονητικά.

Τι φάτσα έ?
Ούτε η δική μου δεν είναι έτσι.

Και τι ερπύστριες!!!

Στο σπίτι ξαναδιάβασα άρθρα συναδέλφων και διαπίστωσα ότι το σκαθάρι της φωτό δεν έχει καμία σχέση.

Ούφ..... ευτυχώς.

Δευτέρα 5 Μαΐου 2008

Φοβάμαι.

Η αφορμή για αυτό το άρθρο μου δόθηκε απο συναδέλφους που έγραψαν για απανωτά κεντρίσματα στο μελισσοκομείο τους, καθώς και αλλεργίες απο το κεντρί της μέλισσας.

Απο μικρός φοβόμουν τα κεντριά, μιας και με είχε περιλάβει ολόκληρο σμήνος σφήκας με αποτέλεσμα να γίνω ο διπλάσιος απ΄ότι ήμουν.

Τα χρόνια πέρασαν, διάβασα ότι το δηλητήριο απο μέλισσα είναι θαυματουργό.
Οι μελισσοκόμοι στην πλειοψηφία τους δεν πάσχουν απο ρευματισμούς και άλλες ασθένειες.
Μάλιστα πολλοί άνθρωποι κάνουν την λεγόμενη μελισσοθεραπεία με καταπληκτικά αποτελέσματα για την υγεία τους !!!
Πήρα θάρρος και είπα. << ελάτε, κεντρίστε με όλες>>.

Όμως εγω φοβάμαι.

Ποτέ δεν παραπονέθηκα για κάποιο κέντρισμα.
Ξέρω ότι και αυτές, το κάνουν για προστασία της οικογένειάς τους.
ΕΜΕΙΣ είμαστε οι δυνάστες και ΕΚΜΕΤΑΛΕΥΤΕΣ της αποικίας τους.

Συνεχίζω να φοβάμαι.

Διάβασα για ανθρώπους οι οποίοι ενω δεν είχαν πρόβλημα στο κεντρί, ξαφνικά , απέχτησαν.
Διάβασα ότι το δηλητήριο είναι προσθετικό στον οργανισμό του ανθρώπου ότι κι αν σημαίνει αυτό.

Φοβάμαι ακόμη περισσότερο.

..................................................................................................
..................................................................................................
..................................................................................................

Ασχολούμενος με την μέλισσα, αποφάσισα να έχω όσο το δυνατόν λιγότερα κεντρίσματα.
Γι αυτό βλέπετε και την ενδυμασία μου στη φωτό την οποία θα προσπαθήσω να εξηγήσω όσο μπορώ καλύτερα.

Η σίτα γύρω απο το πρόσωπό μου είναι απο σκληρό πλαστικό (υπάρχουν φόρμες με σίτα μεταλλική) και αυτό γιατί όταν είχα, σίτα <<τούλι>>, και άναψα το καπνιστήρι σκυμένος πάνω του παραλίγο να πάρει φωτιά το κεφάλι μου.
Άλλος λόγος, είναι ότι όταν φυσάει δεν κολάει στο προσωπό μου ώστε η μελισσούλα να με φιλήσει.

Η φόρμα είναι περασμένη μέσα στο παντελόνι για να κόψει την είσοδο στο εσωτερικό
και κατ΄επέκταση στο πρόσωπο μου.
(Μια φορά βρέθηκε μια μέλισσα δίπλα στη μύτη μου η οποία μπήκε και δεν ήξερε απο που να φύγει η κακομοίρα.
Εγω αναγκάστηκα να βγω απο τα ρούχα μου, κυριολεκτικά.)

Προσοχή στο πρόσωπο και ιδιαίτερα στα μάτια .
Το κεντρίσμα στα μάτια θα χρειαστεί εγχείριση.( αυτό δεν θέλω ούτε να το σκεύτομαι).

Το παντελόνι χωμένο μέσα σε μπότες, σφιχτό,( ή σε γαλότσες όπως λένε στο χωριό μου),
μην περάσουν απο το παντζάκι.

Άφησα τελευταία τα γάντια στα οποία γίνεται πολύ σχόλιο για την ευχριστία τους.

Προσωπικά σας λεω ότι είναι δύσχρηστα.

Με έχουν γλυτώσει όμως απο πολλά κεντρίσματα στα δάχτυλα, τα οποία θεορώ άκρως <<πονερά>>. (Ας με συνχωρήσουν, παρακαλώ, οι καθηγητές, όπως και εσείς, για την ορθογραφία μου και το συνταχτικό μου).
.......................................................................
.......................................................................
.......................................................................

Μέσα απο την πανοπλία μου ένοιωσα πολλά κεντριά ακόμη και σε μέρη που δεν έπρεπε.
Αυτό είναι αλήθεια

Η πανοπλία μου, πάντα είναι έτοιμη.
Το άλογο, μου λείπει και το κοντάρι, ...... για τον αγώνα.

Αυτές όμως, πάντα αντιμετωπίζουν την πανοπλία μου θυσιάζοντας τον εαυτό τους στο όνομα της οικογένειας τους.


Ο φόβος δεν έχει φύγει.

Φοβάμαι μην έρθει εκείνη η μέρα............. η μέρα της αλλεργίας.

Πέμπτη 1 Μαΐου 2008

Η χαρά... του μελισσοκόμου.

Πριν απο 15 περίπου χρόνια είχα την φαεινή ιδέα να ασχοληθώ με τις μέλισσες.
Το πρώτο μου βιβλίο το αγόρασα τότε.


πιστεύοντας οτι θα γινω, ο φωστήρας!!!
Διαβάζοντάς το, ανακάλυψα τις πολλές δυσκολίες που θα συναντούσα, οπότε απέρριψα την ιδέα για μελισσοκομία.

Πριν 1.5 χρόνο περίπου, ο πατέρας μου έπιασε ένα μελίσσι απο ενα γειτονικό μελισσοκομείο στο Μαρούσι (χωριό) το οποίο μόλις είχε εγκατασταθεί εκεί, και το έβαλε σε μια κασόνα που έφτιαξε με οτι υλικά βρήκε μπροστά του.

Μου το είπε και εγω πήγα να το δω.

Αν ήμουν μέλισσα, σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελα να μείνω μέσα σε μια τέτοια κασόνα.
Αγόρασα μια κυψέλη, την έβαψα, και έβαλα το σμήνος μέσα.
Το θεώρησα σαν σημάδι. (προληπτικός΄???)
Αγόρασα και άλλα βιβλία, ξεκίνησα να παρακολουθώ μαθήματα μελισσοκομίας στο Ι.Γ.Ε και φυσικά όλη την μέρα στο δύκτιο για εύρεση πληροφοριών.
Την κυψέλη την παρακολουθούσα σχεδόν καθημερινά.
Είδα οτι της έλειπε η βασίλισσα.
Αγόρασα μια βασίλισσα και την έβαλα μέσα με τον τρόπο που είχα διαβάσει.
Παράλληλα με την αγορά της βασίλισσας, αγόρασα και 2 μελισσοσμήνη για να δω αν μπορώ να τα καταφέρω με την διαχείριση τους.

Ολα φαινόντουσαν να πηγαίνουν καλά.

Δεν αγοράζω άλλα 10 μελισσοσμήνη , λεω?

Φθινόπωρο τα αγόρασα... και περίμενα την άνοιξη για να τα <<αυγατίσω>>.
Προγραμμάτιζα να κάνω βασιλοτροφία και διαίρεση μελισσών.
Ο Απρίλιος έριξε αρκετή βροχή στην περιοχή μου, με αποτέλεσμα να μην κάνω τις απαραίτητες επιθεωρήσεις στα μελίσσια μου, οπότε το πρώτο τηλεφώνημα όταν ήμουν στην δουλειά, ήρθε.

<<Δημοσθένη. Ενα μελίσσι ανέβηκε στην αμυγδαλιά>>.

Ενα μικρό μελισσάκι 4 μέτρα ψηλά απο την κυψέλη του, στην αμυγδαλιά πάνω.

Φρόντισα να το μαζέψω με παρακάλια.
(Σήμερα μετά απο 3 εβδομάδες πλέον τα τινάζω βίαια, χωρίς δεύτερη κουβέντα.)

Στο τέλος το μόνο που έκανε, ηταν να μπεί στην κυψέλη απ` όπου έφυγε. (αυτό κατάλαβα).
Ανοίγω την κυψέλη και αντίκρυσα τον... ΤΡΟΜΟ. Βασιλοκελιά, ΠΑΝΤΟΥ!!!
Οσο έβρεχε, αυτές δούλευαν από μέσα. (αυτό πιστεύω).
Γρήγορα, χώρισα το μελίσσι στα 2.
Τώρα είμαι ήσυχος. (Είπα στον εαυτό μου)

Έλα ντε, που οι κυρίες είχαν διαφορετική άποψη από μένα.

Τις επόμενες 3-4 εβδομάδες βρισκόμουν σε όλα τα δένδρα της γειτονιάς μου και οχι μόνο!!!

Άλλοτε ψηλά...



...άλλοτε χαμηλά.


Πάντα βέβαια με τον απαραίτητο εξοπλισμό!



Κάποιες έμπαιναν οικοιωθελώς στήν κυψέλη........
Ομως, κάποιες άλλες έμπαιναν.............. και ξανα έβγαιναν.

(Αν δεν συμφωνήσει η βασίλισσα οτι, αυτό είναι το μέρος που θέλει..... μην περιμένεις να κάτσει το σμήνος.)

Χρησιμοποίησα όλες τις μεθόδους που είχα διαβάσει.
Λεμόνι,
essans (για την σύλληψη αφεσμών),
παγίδες,
κυρήθρες στα δένδρα,
κ.τ.λ.
Το μόνο που δεν έκανα ήταν να αφήσω κυρήθρα με ανοικτό γόνο μήπως και τις τραβήξει.

Αυτές έκαναν ότι νόμιζαν .

Και μου το έλεγαν...
<<Σε μπουκάλι να τις κλείσεις, αυτές θα φύγουν μαζί με το φελλό>> (παράφραση).

Ακόμα, κι ενας αφεσμός που την προηγούμενη ημέρα έβαλα σε μια όμορφη κυψέλη, την επόμενη ημέρα, μου έμεινε μόνο, η όμορφη κυψέλη για να την χαίρομαι.

Είδα σμάρια με δυο ή τρείς βασίλισσες και εκεί που νόμιζα ότι είχα πιάσει τον αφεσμό, πάντα κάποια βασίλισσα κυκλοφορούσε γύρω για να με μπερδεύει.

Πολοί λένε, οτι ο αφεσμός είναι η χαρά του (νέου) μελισσοκόμου.
Επιτρέψτε μου να το αμφισβητίσω.

Ο όποιος προγραμματισμός κι αν έγινε σε σχέση με τις μέλισσες και τον καιρό, απο μέρους μου ήταν λάθος.
Όπως είπε ένας φίλος. <<Εκτός πλάνων>>.

Αν σας μπέρδεψα, ζητώ συγνώμη, αλλά κι εγω μπερδεμένος είμαι.

Φαντάζομαι, τι έχει γίνει με τους φίλους μου, μελισσο-blogger φέτος.

Όλοι ανεβασμένοι στα δένδρα!!!


Υστερόγραφο 1.
Ολοι οι αφεσμοί ήταν δικοί μου, εκτός από δυο.
Μπορώ να πω ότι αυτό με στεναχωρεί, οχι για τους δυο, αλλά ότι δεν μπόρεσα να σταματήσω τους δικούς μου αφεσμούς.
Απο την άλλη πλευρά, χαίρομαι, γιατί την πρόοδο ή την ανάγκη για διαιώνιση του είδους δεν μπορεί να την σταματήσει ΚΑΝΕΝΑΣ μας!!!

Υστερόγραφο 2.
Τελικά τα <<αυγάτισα>> με τον δικό τους τρόπο και όχι με τον δικό μου.

Κυριακή 27 Απριλίου 2008

Καλό Πάσχα

Ηθελα να στείλω τις ευχές μου με ένα προσωπικό μήνυμα σε όλους σας ξεχωριστά.
Με κάποιους τα κατάφερα. (με τηλέφωνο ή e-mail)
Για τους υπόλοιπους στέλνω τις ευχές μου απο το blog, γιατί δεν μπόρεσα να κάνω διαφορετικά.

Να ξέρετε ότι η εκτίμισή μου για εσάς είναι μεγάλη .
Αλλωστε γι αυτό είστε στο: << Η μέλισσα και ο κόσμος της>>.

Χρόνια πολλά λοιπόν, Χριστός Ανέστη και η υγεία, να είναι ρουτίνα για όλους μας!!!

Χρόνια πολλά στους Γιώργηδες που γιορτάζουν αύριο και ειδικά στο γιό μου και τον πατέρα μου !!!

Να είστε όλοι καλά!!!!!!!!!

Τετάρτη 23 Απριλίου 2008

ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Πολλές φορές διαβάζοντας άρθρα συναδέλφων σχηματίζω και μια εικόνα γι αυτούς.

Το κακό με τα γραπτά είναι ότι δεν μπορούν να αποτυπώσουν την χροιά της φωνής, ούτε το χάραγμα στο πρόσωπο, της χαράς, του ενθουσιασμού, της λύπης ή της πικρίας.

Το μόνο που μπορούμε, είναι να φανταστούμε, απο αυτά που διαβάζουμε.

Σήμερα 22 Απριλίου γνώρισα από κοντά, έναν καταπληκτικό άνθρωπο !!!

Ενα κοινό μας στοιχείο?

Η μέλισσα.

Να είσαι πάντα καλά άνθρωπε!!!

Η αλήθεια είναι ότι είσαι χίλιες φορές καλύτερος απ΄ότι φαντάστηκα.

Πέμπτη 17 Απριλίου 2008

ΤΟ ΖΙΖΑΝΙΟ

Τα πρώτα μου 38 χρόνια τα έζησα στο πατρικό μου λίγο έξω από το Μαρούσι.
Από ότι μου έλεγαν οι παλαιότεροι και από ότι θυμάμαι η περιοχή ήταν σαν χωριό.
Ηταν σαν χωριό ???
Σήμερα μετά από 41 χρόνια, η περιοχή που έμενα με τις τόσες οικοδομικές παρεμβάσεις και ανάπτυξη, παραμένει <<χωριό>>.
(Περίεργο ???)
Ενα χωριό στο Μαρούσι. Ποιός το πιστεύει.
Μπορώ να πω ότι μου αρέσει που έμεινε σχεδόν αναλοίωτος ο χώρος. Μου θυμίζει τα χρόνια που έζησα εκεί.

Το θέμα μου όμως δεν είναι το Μαρούσι αλλά το <<χωριό>>.
Σε αυτό το χωριό λοιπόν είδα πολλά είδη καλιεργούμενων και <<άγριων>> φυτών.
Είχα δεί και την μολόχα. (Ετσι την ονομάζουμε στο <<χωριό>> μου)
Ενα φυτό <<ζιζάνιο>> το οποίο πάντα εξολοθρευόταν μέσα από τις καλιέργειες κυρίως, δίνοντάς το σαν τροφή σε ζώα.
Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν μου έκανε εντύπωση σαν φυτό.
Φέτος έξω από την αυλοπορτά μου (στα Σπάτα πλέον) φύτρωσε το <<ζιζάνιο>>.
Δεν του έδωσα καν σημασία, ούτε το έκοψα για να καθαρίσει ο χώρος.

Αυτό που είδα σε λίγο καιρό ήταν έκπληξη για μένα.
Δεν θυμάμαι να το είχα ξαναδεί.

Ανθος.

Η μολόχα όμορφη με ένα άνθος βιολετί και μέλισσες επάνω της να το διασκεδάζουν.


Το σούρουπο το άνθος της έκλεινε λες και ήθελε να προστατευθεί απο κάτι..


Δεν ξέρω αν το φυτό αυτό έχει μελισσοκομική αξία, απλά με ενθουσίασε.
Ισως η ενασχόληση μου με τις μέλισσες να με έκανε να το παρατηρήσω.
Δεν περίμενα ποτέ ότι ότι θα δώ την μολόχα από αυτή την οπτική γωνία.

Τελικά το <<ζιζάνιο>> είναι πολύ όμορφο.

Για το <<χωριό>> ίσως τα πούμε μια άλλη φορά.

Σάββατο 22 Μαρτίου 2008

Πως ξεκίνησα το blog

Η επαγγελματική μου δραστηριότητα με τις τηλεπικοινωνίες (πριν πολλά χρόνια) κάποια στιγμή με έφεραν αντιμέτωπο με τον θαυμαστό κόσμο του internet.

Όλη η πληροφορία και η γνώση μπροστά μου.
Τα θέματα εξέτασης στον ιστό πολλά.

Οι συνδέσεις πολύ χαμηλές και της υπομονής.

Σήμερα μετά από πολλά χρόνια απλά αποκτήσαμε την υπερ-σύνδεση με τρομαχτικά download και upload.

Ασχολήθηκα με τις μέλισσες, διάβασα γι αυτές διάφορα άρθρα, όταν τελικά άρχισαν να "ξεπετάγονται" διάφορα "blogs".

Blogs ? Τι είναι αυτά?

Διάβασα και έμαθα.
Τι μου λες? Είναι δυνατόν?
Δεν το πιστεύω!!!
Μπορώ και εγώ?
ΝΑΙ μπορώ και εγώ!!!

Πόσα όμορφα πράγματα είδα και βλέπω από μελισσοκομικά blogs.

Κατασκευές, κόλπα, συμβουλές, εμπειρίες, πως και γιατί.

Θα ήθελα και εγώ να προσφέρω κάτι όπως μου πρόσφεραν και μου προσφέρουν και εκείνα.


Βέβαια ποτέ δεν ήμουν καλός στις εκθέσεις αλλά θα προσπαθήσω για ότι καλύτερο.



Έτσι, ξεκίνησα.

ΜΕΛΙΣΣΑ



Πως θα φαίνεται? Αναρωτιόμουν.