Εεεεεέ, μεγάλε.

Την περασμένη Κυριακή ξύπνησα πολύ νωρίς κατά τις 5 η ώρα (πράγμα σπάνιο για μένα).

Είχα σκοπό να πάω στο μελισσοκομείο μου, του Μαραθώνα να δω τι γίνεται εκεί μιας και ενα μήνα τώρα κυνηγάω αφεσμούς στα Σπάτα με αποτέλεσμα να μην μπορώ να κουνηθώ.

Πήρα το φραπέ παραμάσχαλα και ξεκίνησα.

Κίνηση στο δρόμο...... μηδέν.
Μα καλά που είναι όλοι?
Οταν ξεκίναγα στις 11, τα Σαβατοκύριακα πάντα είχα κίνηση στο δρόμο.

Εεεεεέ, μεγάλε, τι ώρα είπες ότι είναι?.......... πέντεεεε?

Μάλιστα .
Τώρα κατάλαβα!!!

Θυμήθηκα τα λόγια δυο ανθρώπων: <<Ζωή δεν είναι να ξυπνάς , να τρώς , να θέτεις πάλι!Ζωή ΄ναι να ΄σε ξυπνητός, όντε κοιμούνται οι άλλοι !!!>> ( Νομίζω ότι τον ξέρετε όλοι.)
(Τα λόγια του δεύτερου δεν θα τα αναφέρω γιατί θα θεωρηθεί διαφήμιση.)

Έφτασα και το πρώτο που άκουσα , ήταν ο χαρακτηριστικός <<θόρυβος>> απο μέλισσες πάνω στις αμυγδαλιές.

Μπααά?
Στις αμυγδαλιές?
Μα δεν υπάρχει άνθος.

Τέλως πάντων, προχώρησα μεσα στα χόρτα τα οποία είχαν φυτρώσει, δεξιά αριστερά και ξεπερνούσαν ακόμη και το ύψος μου (1.60) και έφτασα στις .....αγαπημένες μου!!!

Βρε, βρε.... όλες είναι εδώ.

Γυρνώντας γύρω είδα κι ένα όμορφο λουλουδάκι.

Λαδανιά το λένε απ΄ότι διάβασα αργότερα.

Πιο πέρα άλλο ένα φυτό που μου θύμισε χριστουγενιάτικο δένδρο.
Ελα, μεγάλε για δουλειά ήρθες, όχι εκδρομή.

Ωραίααα.

Ας δούμε τώρα τι έχει μείνει μέσα στις κυψέλες.
Ανοίγω τις πρώτες και βλέπω προς εκπληξή μου ότι υπήρχε αρκετός κόσμος μέσα τους.
Μα καλά , τι έγινε?
Οι σμηνουργία δεν έφτασε εδώ ακόμη?

Άρχισα να κοιτάω τα πλαίσια ένα-ένα.
Και φυσικά τα ανοιγμένα βασιλοκελιά υπήρχαν σε αφθονία.
Φαντάζομαι τι αφεσμοί θα έφυγαν κι απο εδώ.
Το μόνο που εύχομαι, είναι τους μισούς να τους έχει πιάσει κάποιος.
Καλά, θα μου πείτε, και τους άλλους μισούς?
Είπαμε φίλε μου.
Η διαιώνιση του είδους, μην τα θέλουμε και όλα δικά μας.
Άσε την φύση να κάνει το κουμάντο της.

Ωπ.... να και μια που χρειάζεται πλαίσιο, κάτσε να πάω να το φέρω.
....................................
....................................

Ρε μεγάλε, τι μυρίστηκες στις κυρήθρες και κάθησες?

Απτόητος ο όμορφος στρουμπουλός βομβίνος, ούτε που κουνήθηκε.
Τον άφησα εκεί, πήρα ενα πλαίσιο και συνέχισα.
..................................
..................................

Νάτοοοοο!!!!

Ένα μελίσσι χωρίς βασίλισσα.
Και τώρα τι κάνουμε?

Να κάνω εκτροφή?
Να το ενώσω με κάποιο άλλο?
Να βάλω κυρήθρα απο άλλο αν έχει γόνο?

Μετά απο πολύωρη σκέψη του ενος λεπτού αποφάσισα το τρίτο.

Εκείνη έχει κατάληλο γόνο?
Όχι δεν έχει.
Η άλλη έχει?
Μπάααα, τίποτα.
Για να δω κι εσένα.

Ώπα μεγάλε, βασιλοκελιά πρός εκκόλαπση!!!

Πήρα δυο και τα έβαλα στην κυψέλη.
Ωραία, λέω, καθαρίσαμε.

Αφού είχα καπακώσει την ορφανή και αφού έφτιαχνα την διπλανή της, πήρε το μάτι μου μια τρισχαριτωμένη να γυρνωβολάει.
Την παρακάλεσα να καθήσει στο χέρι μου (με πονηρό τρόπο) και αυτή το έκανε, οπότε κι εγώ της έβαλα το χρώμα της χρονιάς!!! (κόκκινο)
Καλή μου, να σε αφήσω τώρα να μπείς στη φωλιά σου, της είπα.

Αυτή όμως είχε τις αντιρήσεις της με αποτέλεσμα να απογειωθεί σαν αεριωθούμενο.

Την κυνηγούσα γύρω γύρω απο την κυψέλη ώσπου την έχασα.

Ααααα εδώ είσαι έ?

Νομίζεις ότι είμαι στην άλλη γωνία ε?
Τώρα σ΄έπιασα!!!

Ναι, σιγά μη την πιάσω.

Βαρέθηκα το κρυφτούλι, έτσι συνέχισα παρακάτω.
Θα δω το επόμενο Σαββατοκύριακο αν μπήκε μέσα.

Οι υπόλοιπες κυψέλες ήταν στα καλά τους.
Και γόνο βρήκα και νέες βασίλισσες βρήκα κι απ΄όλα.

Άντε να ανοίξω και την τελευταία να πηγαίνω σιγά-σιγά.

Ρε μεγάλε, τι είναι τούτος εδώ?

Ο μπουλντόζας?

Τον σκουντάω αλλά αυτός τίποτα.
Αγκιστρωμένος πάνω σε ένα κελί με γύρη, μου έκανε τον ψόφιο κοριό.
Μπράβο, λέω.
Απόχτησα κι αυτό που δεν θέλουν όλοι οι μελισσοκόμοι της Ελλάδας.
Το μικρό σκαθάρι της κυψέλης.

Τον ξεκόλησα με ζόρι κι εκείνος έδειξε να με κοιτάει περιφρονητικά.

Τι φάτσα έ?

Ούτε η δική μου δεν είναι έτσι.

Και τι ερπύστριες!!!

Στο σπίτι ξαναδιάβασα άρθρα συναδέλφων και διαπίστωσα ότι το σκαθάρι της φωτό δεν έχει καμία σχέση.

Ούφ..... ευτυχώς.

Φοβάμαι.

Η αφορμή για αυτό το άρθρο μου δόθηκε απο συναδέλφους που έγραψαν για απανωτά κεντρίσματα στο μελισσοκομείο τους, καθώς και αλλεργίες απο το κεντρί της μέλισσας.

Απο μικρός φοβόμουν τα κεντριά, μιας και με είχε περιλάβει ολόκληρο σμήνος σφήκας με αποτέλεσμα να γίνω ο διπλάσιος απ΄ότι ήμουν.

Τα χρόνια πέρασαν, διάβασα ότι το δηλητήριο απο μέλισσα είναι θαυματουργό.
Οι μελισσοκόμοι στην πλειοψηφία τους δεν πάσχουν απο ρευματισμούς και άλλες ασθένειες.
Μάλιστα πολλοί άνθρωποι κάνουν την λεγόμενη μελισσοθεραπεία με καταπληκτικά αποτελέσματα για την υγεία τους !!!
Πήρα θάρρος και είπα. << ελάτε, κεντρίστε με όλες>>.

Όμως εγω φοβάμαι.

Ποτέ δεν παραπονέθηκα για κάποιο κέντρισμα.
Ξέρω ότι και αυτές, το κάνουν για προστασία της οικογένειάς τους.
ΕΜΕΙΣ είμαστε οι δυνάστες και ΕΚΜΕΤΑΛΕΥΤΕΣ της αποικίας τους.

Συνεχίζω να φοβάμαι.

Διάβασα για ανθρώπους οι οποίοι ενω δεν είχαν πρόβλημα στο κεντρί, ξαφνικά , απέχτησαν.
Διάβασα ότι το δηλητήριο είναι προσθετικό στον οργανισμό του ανθρώπου ότι κι αν σημαίνει αυτό.

Φοβάμαι ακόμη περισσότερο.

..................................................................................................
..................................................................................................
..................................................................................................

Ασχολούμενος με την μέλισσα, αποφάσισα να έχω όσο το δυνατόν λιγότερα κεντρίσματα.
Γι αυτό βλέπετε και την ενδυμασία μου στη φωτό την οποία θα προσπαθήσω να εξηγήσω όσο μπορώ καλύτερα.

Η σίτα γύρω απο το πρόσωπό μου είναι απο σκληρό πλαστικό (υπάρχουν φόρμες με σίτα μεταλλική) και αυτό γιατί όταν είχα, σίτα <<τούλι>>, και άναψα το καπνιστήρι σκυμένος πάνω του παραλίγο να πάρει φωτιά το κεφάλι μου.
Άλλος λόγος, είναι ότι όταν φυσάει δεν κολάει στο προσωπό μου ώστε η μελισσούλα να με φιλήσει.

Η φόρμα είναι περασμένη μέσα στο παντελόνι για να κόψει την είσοδο στο εσωτερικό
και κατ΄επέκταση στο πρόσωπο μου.
(Μια φορά βρέθηκε μια μέλισσα δίπλα στη μύτη μου η οποία μπήκε και δεν ήξερε απο που να φύγει η κακομοίρα.
Εγω αναγκάστηκα να βγω απο τα ρούχα μου, κυριολεκτικά.)

Προσοχή στο πρόσωπο και ιδιαίτερα στα μάτια .
Το κεντρίσμα στα μάτια θα χρειαστεί εγχείριση.( αυτό δεν θέλω ούτε να το σκεύτομαι).

Το παντελόνι χωμένο μέσα σε μπότες, σφιχτό,( ή σε γαλότσες όπως λένε στο χωριό μου),
μην περάσουν απο το παντζάκι.

Άφησα τελευταία τα γάντια στα οποία γίνεται πολύ σχόλιο για την ευχριστία τους.

Προσωπικά σας λεω ότι είναι δύσχρηστα.

Με έχουν γλυτώσει όμως απο πολλά κεντρίσματα στα δάχτυλα, τα οποία θεορώ άκρως <<πονερά>>. (Ας με συνχωρήσουν, παρακαλώ, οι καθηγητές, όπως και εσείς, για την ορθογραφία μου και το συνταχτικό μου).
.......................................................................
.......................................................................
.......................................................................

Μέσα απο την πανοπλία μου ένοιωσα πολλά κεντριά ακόμη και σε μέρη που δεν έπρεπε.
Αυτό είναι αλήθεια

Η πανοπλία μου, πάντα είναι έτοιμη.
Το άλογο, μου λείπει και το κοντάρι, ...... για τον αγώνα.

Αυτές όμως, πάντα αντιμετωπίζουν την πανοπλία μου θυσιάζοντας τον εαυτό τους στο όνομα της οικογένειας τους.


Ο φόβος δεν έχει φύγει.

Φοβάμαι μην έρθει εκείνη η μέρα............. η μέρα της αλλεργίας.

Η χαρά... του μελισσοκόμου.

Πριν απο 15 περίπου χρόνια είχα την φαεινή ιδέα να ασχοληθώ με τις μέλισσες.
Το πρώτο μου βιβλίο το αγόρασα τότε.

πιστεύοντας οτι θα γινω, ο φωστήρας!!!
Διαβάζοντάς το, ανακάλυψα τις πολλές δυσκολίες που θα συναντούσα, οπότε απέρριψα την ιδέα για μελισσοκομία.

Πριν 1.5 χρόνο περίπου, ο πατέρας μου έπιασε ένα μελίσσι απο ενα γειτονικό μελισσοκομείο στο Μαρούσι (χωριό) το οποίο μόλις είχε εγκατασταθεί εκεί, και το έβαλε σε μια κασόνα που έφτιαξε με οτι υλικά βρήκε μπροστά του.

Μου το είπε και εγω πήγα να το δω.

Αν ήμουν μέλισσα, σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελα να μείνω μέσα σε μια τέτοια κασόνα.
Αγόρασα μια κυψέλη, την έβαψα, και έβαλα το σμήνος μέσα.
Το θεώρησα σαν σημάδι. (προληπτικός΄???)
Αγόρασα και άλλα βιβλία, ξεκίνησα να παρακολουθώ μαθήματα μελισσοκομίας στο Ι.Γ.Ε και φυσικά όλη την μέρα στο δύκτιο για εύρεση πληροφοριών.
Την κυψέλη την παρακολουθούσα σχεδόν καθημερινά.
Είδα οτι της έλειπε η βασίλισσα.
Αγόρασα μια βασίλισσα και την έβαλα μέσα με τον τρόπο που είχα διαβάσει.
Παράλληλα με την αγορά της βασίλισσας, αγόρασα και 2 μελισσοσμήνη για να δω αν μπορώ να τα καταφέρω με την διαχείριση τους.

Ολα φαινόντουσαν να πηγαίνουν καλά.

Δεν αγοράζω άλλα 10 μελισσοσμήνη , λεω?

Φθινόπωρο τα αγόρασα... και περίμενα την άνοιξη για να τα <<αυγατίσω>>.
Προγραμμάτιζα να κάνω βασιλοτροφία και διαίρεση μελισσών.
Ο Απρίλιος έριξε αρκετή βροχή στην περιοχή μου, με αποτέλεσμα να μην κάνω τις απαραίτητες επιθεωρήσεις στα μελίσσια μου, οπότε το πρώτο τηλεφώνημα όταν ήμουν στην δουλειά, ήρθε.

<<Δημοσθένη. Ενα μελίσσι ανέβηκε στην αμυγδαλιά>>.

Ενα μικρό μελισσάκι 4 μέτρα ψηλά απο την κυψέλη του, στην αμυγδαλιά πάνω.

Φρόντισα να το μαζέψω με παρακάλια.
(Σήμερα μετά απο 3 εβδομάδες πλέον τα τινάζω βίαια, χωρίς δεύτερη κουβέντα.)

Στο τέλος το μόνο που έκανε, ηταν να μπεί στην κυψέλη απ` όπου έφυγε. (αυτό κατάλαβα).
Ανοίγω την κυψέλη και αντίκρυσα τον... ΤΡΟΜΟ. Βασιλοκελιά, ΠΑΝΤΟΥ!!!
Οσο έβρεχε, αυτές δούλευαν από μέσα. (αυτό πιστεύω).
Γρήγορα, χώρισα το μελίσσι στα 2.
Τώρα είμαι ήσυχος. (Είπα στον εαυτό μου)

Έλα ντε, που οι κυρίες είχαν διαφορετική άποψη από μένα.

Τις επόμενες 3-4 εβδομάδες βρισκόμουν σε όλα τα δένδρα της γειτονιάς μου και οχι μόνο!!!

Άλλοτε ψηλά...

...άλλοτε χαμηλά.


Πάντα βέβαια με τον απαραίτητο εξοπλισμό!

Κάποιες έμπαιναν οικοιωθελώς στήν κυψέλη........
Ομως, κάποιες άλλες έμπαιναν.............. και ξανα έβγαιναν.

(Αν δεν συμφωνήσει η βασίλισσα οτι, αυτό είναι το μέρος που θέλει..... μην περιμένεις να κάτσει το σμήνος.)

Χρησιμοποίησα όλες τις μεθόδους που είχα διαβάσει.
Λεμόνι,
essans (για την σύλληψη αφεσμών),
παγίδες,
κυρήθρες στα δένδρα,
κ.τ.λ.
Το μόνο που δεν έκανα ήταν να αφήσω κυρήθρα με ανοικτό γόνο μήπως και τις τραβήξει.

Αυτές έκαναν ότι νόμιζαν .

Και μου το έλεγαν...
<<Σε μπουκάλι να τις κλείσεις, αυτές θα φύγουν μαζί με το φελλό>> (παράφραση).

Ακόμα, κι ενας αφεσμός που την προηγούμενη ημέρα έβαλα σε μια όμορφη κυψέλη, την επόμενη ημέρα, μου έμεινε μόνο, η όμορφη κυψέλη για να την χαίρομαι.

Είδα σμάρια με δυο ή τρείς βασίλισσες και εκεί που νόμιζα ότι είχα πιάσει τον αφεσμό, πάντα κάποια βασίλισσα κυκλοφορούσε γύρω για να με μπερδεύει.

Πολοί λένε, οτι ο αφεσμός είναι η χαρά του (νέου) μελισσοκόμου.
Επιτρέψτε μου να το αμφισβητίσω.

Ο όποιος προγραμματισμός κι αν έγινε σε σχέση με τις μέλισσες και τον καιρό, απο μέρους μου ήταν λάθος.
Όπως είπε ένας φίλος. <<Εκτός πλάνων>>.

Αν σας μπέρδεψα, ζητώ συγνώμη, αλλά κι εγω μπερδεμένος είμαι.

Φαντάζομαι, τι έχει γίνει με τους φίλους μου, μελισσο-blogger φέτος.

Όλοι ανεβασμένοι στα δένδρα!!!


Υστερόγραφο 1.
Ολοι οι αφεσμοί ήταν δικοί μου, εκτός από δυο.
Μπορώ να πω ότι αυτό με στεναχωρεί, οχι για τους δυο, αλλά ότι δεν μπόρεσα να σταματήσω τους δικούς μου αφεσμούς.
Απο την άλλη πλευρά, χαίρομαι, γιατί την πρόοδο ή την ανάγκη για διαιώνιση του είδους δεν μπορεί να την σταματήσει ΚΑΝΕΝΑΣ μας!!!

Υστερόγραφο 2.
Τελικά τα <<αυγάτισα>> με τον δικό τους τρόπο και όχι με τον δικό μου.