Η χαρά... του μελισσοκόμου.

Πριν απο 15 περίπου χρόνια είχα την φαεινή ιδέα να ασχοληθώ με τις μέλισσες.
Το πρώτο μου βιβλίο το αγόρασα τότε.

πιστεύοντας οτι θα γινω, ο φωστήρας!!!
Διαβάζοντάς το, ανακάλυψα τις πολλές δυσκολίες που θα συναντούσα, οπότε απέρριψα την ιδέα για μελισσοκομία.

Πριν 1.5 χρόνο περίπου, ο πατέρας μου έπιασε ένα μελίσσι απο ενα γειτονικό μελισσοκομείο στο Μαρούσι (χωριό) το οποίο μόλις είχε εγκατασταθεί εκεί, και το έβαλε σε μια κασόνα που έφτιαξε με οτι υλικά βρήκε μπροστά του.

Μου το είπε και εγω πήγα να το δω.

Αν ήμουν μέλισσα, σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελα να μείνω μέσα σε μια τέτοια κασόνα.
Αγόρασα μια κυψέλη, την έβαψα, και έβαλα το σμήνος μέσα.
Το θεώρησα σαν σημάδι. (προληπτικός΄???)
Αγόρασα και άλλα βιβλία, ξεκίνησα να παρακολουθώ μαθήματα μελισσοκομίας στο Ι.Γ.Ε και φυσικά όλη την μέρα στο δύκτιο για εύρεση πληροφοριών.
Την κυψέλη την παρακολουθούσα σχεδόν καθημερινά.
Είδα οτι της έλειπε η βασίλισσα.
Αγόρασα μια βασίλισσα και την έβαλα μέσα με τον τρόπο που είχα διαβάσει.
Παράλληλα με την αγορά της βασίλισσας, αγόρασα και 2 μελισσοσμήνη για να δω αν μπορώ να τα καταφέρω με την διαχείριση τους.

Ολα φαινόντουσαν να πηγαίνουν καλά.

Δεν αγοράζω άλλα 10 μελισσοσμήνη , λεω?

Φθινόπωρο τα αγόρασα... και περίμενα την άνοιξη για να τα <<αυγατίσω>>.
Προγραμμάτιζα να κάνω βασιλοτροφία και διαίρεση μελισσών.
Ο Απρίλιος έριξε αρκετή βροχή στην περιοχή μου, με αποτέλεσμα να μην κάνω τις απαραίτητες επιθεωρήσεις στα μελίσσια μου, οπότε το πρώτο τηλεφώνημα όταν ήμουν στην δουλειά, ήρθε.

<<Δημοσθένη. Ενα μελίσσι ανέβηκε στην αμυγδαλιά>>.

Ενα μικρό μελισσάκι 4 μέτρα ψηλά απο την κυψέλη του, στην αμυγδαλιά πάνω.

Φρόντισα να το μαζέψω με παρακάλια.
(Σήμερα μετά απο 3 εβδομάδες πλέον τα τινάζω βίαια, χωρίς δεύτερη κουβέντα.)

Στο τέλος το μόνο που έκανε, ηταν να μπεί στην κυψέλη απ` όπου έφυγε. (αυτό κατάλαβα).
Ανοίγω την κυψέλη και αντίκρυσα τον... ΤΡΟΜΟ. Βασιλοκελιά, ΠΑΝΤΟΥ!!!
Οσο έβρεχε, αυτές δούλευαν από μέσα. (αυτό πιστεύω).
Γρήγορα, χώρισα το μελίσσι στα 2.
Τώρα είμαι ήσυχος. (Είπα στον εαυτό μου)

Έλα ντε, που οι κυρίες είχαν διαφορετική άποψη από μένα.

Τις επόμενες 3-4 εβδομάδες βρισκόμουν σε όλα τα δένδρα της γειτονιάς μου και οχι μόνο!!!

Άλλοτε ψηλά...

...άλλοτε χαμηλά.


Πάντα βέβαια με τον απαραίτητο εξοπλισμό!

Κάποιες έμπαιναν οικοιωθελώς στήν κυψέλη........
Ομως, κάποιες άλλες έμπαιναν.............. και ξανα έβγαιναν.

(Αν δεν συμφωνήσει η βασίλισσα οτι, αυτό είναι το μέρος που θέλει..... μην περιμένεις να κάτσει το σμήνος.)

Χρησιμοποίησα όλες τις μεθόδους που είχα διαβάσει.
Λεμόνι,
essans (για την σύλληψη αφεσμών),
παγίδες,
κυρήθρες στα δένδρα,
κ.τ.λ.
Το μόνο που δεν έκανα ήταν να αφήσω κυρήθρα με ανοικτό γόνο μήπως και τις τραβήξει.

Αυτές έκαναν ότι νόμιζαν .

Και μου το έλεγαν...
<<Σε μπουκάλι να τις κλείσεις, αυτές θα φύγουν μαζί με το φελλό>> (παράφραση).

Ακόμα, κι ενας αφεσμός που την προηγούμενη ημέρα έβαλα σε μια όμορφη κυψέλη, την επόμενη ημέρα, μου έμεινε μόνο, η όμορφη κυψέλη για να την χαίρομαι.

Είδα σμάρια με δυο ή τρείς βασίλισσες και εκεί που νόμιζα ότι είχα πιάσει τον αφεσμό, πάντα κάποια βασίλισσα κυκλοφορούσε γύρω για να με μπερδεύει.

Πολοί λένε, οτι ο αφεσμός είναι η χαρά του (νέου) μελισσοκόμου.
Επιτρέψτε μου να το αμφισβητίσω.

Ο όποιος προγραμματισμός κι αν έγινε σε σχέση με τις μέλισσες και τον καιρό, απο μέρους μου ήταν λάθος.
Όπως είπε ένας φίλος. <<Εκτός πλάνων>>.

Αν σας μπέρδεψα, ζητώ συγνώμη, αλλά κι εγω μπερδεμένος είμαι.

Φαντάζομαι, τι έχει γίνει με τους φίλους μου, μελισσο-blogger φέτος.

Όλοι ανεβασμένοι στα δένδρα!!!


Υστερόγραφο 1.
Ολοι οι αφεσμοί ήταν δικοί μου, εκτός από δυο.
Μπορώ να πω ότι αυτό με στεναχωρεί, οχι για τους δυο, αλλά ότι δεν μπόρεσα να σταματήσω τους δικούς μου αφεσμούς.
Απο την άλλη πλευρά, χαίρομαι, γιατί την πρόοδο ή την ανάγκη για διαιώνιση του είδους δεν μπορεί να την σταματήσει ΚΑΝΕΝΑΣ μας!!!

Υστερόγραφο 2.
Τελικά τα <<αυγάτισα>> με τον δικό τους τρόπο και όχι με τον δικό μου.