ξύπνησα στις 5 η ώρα.
Απο τότε και για 50 μέρες με πήρε ο ύπνος.
Ξύπνα ρεεεεεέ........
Η αλήθεια είναι ότι έπεσαν πολλά πράγματα στο κεφάλι μου απότομα, η κούραση μεγάλη και τίποτα να μην πηγαίνει καλά.
Η παραμέληση των μελισσών ήταν αναπόφεκτη.
Αυτά συμβαίνουν, τι να κάνουμε.
Ας επισκεπτούμε λοιπόν το μελισσοκομείο στο Μαραθώνα.
Τι να δώ φίλοι μου.
Χάλια μαύρα.
Απογοήτευση.
Η βασίλισσα που έκανα παιγνίδια γύρω-γύρω απο την κυψέλη τελικά αντικαταστάθηκε απο κάποια άλλη.
΄΄Εντάξει΄΄, λέω.
Μικρή η ζημιά.
Προχωρώ σ΄ αυτό που είχε μείνει απο βασίλισσα να δω τι έγινε, ΄΄με την σκέψη του ενός λεπτού΄΄.
Ωραίααααα!!!!!!
Η σκέψη του ενός λεπτού δεν απέδωσε τίποτα.
(Φίλε μου μην σκέπτεσαι τόσο πολύ, θα πάθεις τίποτα.)
Προφανώς τα βασσιλοκελιά (κλειστά) είχαν πεθαμένες νύμφες και το αποτέλεσμα ήταν ένα αρρενοτόκο μελίσσι.
(Ακόμη μια εμπειρία!!!!)
΄΄Θα κάνω βασσιλοτροφία .΄΄ σκέπτομαι.
Ήδη έχω βάλει την jenter για χτίσιμο στα Σπάτα εδώ και καιρό αν και στην αρχή ούτε που την είχαν ακουμπήσει, πιστεύω τώρα να είναι έτοιμη.
(Για τα υπόλοιπα μελίσσια του Μαραθώνα δεν χρειάζεται να πω πολλά.
Καταλαβαίνετε ότι απλά, ζούν για τον εαυτό τους.)
Ουυπςς.
Οι μελισσούλες, όχι μόνο την έχτισαν αλλά την γέμισαν και μέλια.
Δεν πειράζει, θα βάλω την βασίλισσα μέσα και είμαι σίγουρος ότι θα βγάλουν τα μέλια για να γεννήσει.
(Πάλι λάθος έκανα)
Τρείς μέρες την είχα μέσα την κακομοίρα αλλά δεν έγινε τίποτα.
Την άφησα ελεύθερη και έβγαλα την jenter έξω να την αδειάσουν οι μέλισσες από τις γύρω κυψέλες.
Την πρώτη μισή ώρα δεν είχε πλησιάσει καμία.
Μετά από λίγο ήρθαν μερικές.
Ύστερα ο πανικός.
Πηγαινοερχόντουσαν σαν τρελές.
Δυστυχώς έπρεπε να φύγω και αν επακολούθησε κάποια λεηλασία, δεν το γνωρίζω.
Την επόμενη μέρα είδα ότι το πλαίσιο ήταν καθαρό από μέλια.
Μέχρι και το κερί άρχισαν να παίρνουν.
Είδα και κάποιες μέλισσες πεθαμένες, μέσα στα κελιά, μάλλον λόγω του ανταγωνισμού.
(θα έλεγα πισώπλατα μαχαιρώματα)
Το μόνο πού μένει τώρα είναι να ξαναβάλω την βασίλισσα μέσα και αυτή την φορά να τοποθετήσω το πλαίσιο στο κέντρο της γονοφωλιάς και όχι στην άκρη όπως έκανα πρίν. (πιστεύω ότι ήταν λάθος και αυτό)
Κατά τα άλλα αυτό που με παρηγορεί είναι ότι τουλάχιστον εδώ στα Σπάτα οι αφεσμοί της άνοιξης έγιναν σχεδόν 10άρια.
Φυσικά με μια σχετική φροντίδα.
Συμπέρασμα.
Όταν αφήνεις κάτι, σε αφήνει και εκείνο.
6 σχόλια:
Είναι ωραίο Δημοσθένη που δοκιμάζεις πράματα. Ακόμη και αν τα αποτελέσματα δεν είναι τα αναμενόμενα, κερδίζεις ένα ανεκτίμητο κεφάλαιο από γνώσεις & εμπειρία.
Αυτό είναι αλήθεια.
Αλλά με ενοχλεί που ανακαλύπτω πάλι τον τροχό. Ο χρόνος είναι πολύτιμος.
Μακάρι να έχω την εμπειρία και να μπορούσα να γυρίσω μερικά χρόνια πίσω. (και λέει να γινόταν εεέ?)
Σε παλιά ανάρτηση στο blog μου αναφέρω την μέθοδο με λεπτομέριες.Διάβασέ το ίσως σε βοηθήσει.
Ευχαριστώ κ.Μάρκο.
Την μέθοδο την είχα διαβάσει πρίν 1 χρόνο από εσάς όσο και από βιβλία, αλλά φαίνεται ότι ξεχνάω εύκολα τώρα τελευταία.
Και φυσικά δεν τήρησα κάποιες (φαινομενικά) λεπτομέρειες οι οποίες διαχωρίζουν την επιτυχία από την αποτυχία.
Θα ξαναπροσπαθήσω.
Δημοσθένη μου αρέσει πολύ το κέφι με το οποίο γράφεις, μακάρι νά σαι πάντα έτσι.
Σ΄ευχαριστώ φίλε μου Κώστα.
Αν δεν λειτουργήσω με αυτόν το τρόπο θα με πάρει από κάτω και δεν θέλω.
Αν όλα πάνε στραβά, τουλάχιστον ας το διασκεδάσουμε λίγο.
Δημοσίευση σχολίου